Felipe Briana's Blog
Tuesday, July 31, 2012
Monday, July 30, 2012
SINO KA . . . ?
Ikaw ba’y kapayapaang
hatid sa ‘ming kalooban
tuwing matamang magigisnan,
mabini mong kalikasan?
Pagkadalisay ng diwa
ng ‘sang paslit, Ikaw nga ba?
Kung tigib kami sa
sala,
hindi ka naming madama.
Kawangis mo’y
bahaghari –
sa ganda’y kapuri-puri . . .
kung may unos, minimithi
‘pagkat badya ay mabuti.
Ikaw rin ba’y ang
larawan
ng kahirapan . . . katandaan?
Dito ba’y
masisilayan,
dakila mong kalikasan?
Ikaw’y aming
kikilanlin
‘pagkat ito ang mithiin;
Idulot nawa sa amin,
Iyong pang-unawa’t paningin.
philip briana
April 18, 1992
PAVOR NOCTURNUS
They do dome . . . those vivid dreams;
They flow with my subliminal streams
to tickle the fancy of my feebleness
or perhaps to shatter
my sadness,
as they haunt me in my slumber.
Pegasus flying over the Eiffel,
war chasms in a Hellenic realm,
Cyclops chasing the Big Apple;
I believe my dreams,
and everybody else’s,
distort one’s sense of time and space.
Nocturnal visions seem real;
Or are they?
But whether or not they are,
They shatter!
No matter, though, how they shatter,
often when reality is harder to bear
dreams so come to be my shelter.
philip
briana
February
1988
PUNO NG BUHAY
Saan nga ba nanggagaling
tagapagdulot ng lilim?
Hindi nga ba’t sa munting butyl
na kailangan pang makitil?
Ano’t tigib ito ng buhay . . .
pamatid-gutom sa `mi’y
alay?
Layon nito ang mabaon . . .
. . . at nagdulot sa `min ng
buhay.
Ngayo’y talos ko nang totoo,
aral na dulot ng puno;
Tunay ngang daan sa luwalhati
ang pagtatawa sa sarili.
Nawa, ako’y iyong atasang
maghandog buhay tin sa
tanan;
Sa pasakit man mapadako
aking Hesus, narito ako.
philip briana
April 8, 1993
PAALALA . . . Kay Ate Gi
Kaakibat ng kamustahan,
`di maiwasang pamamaalam;
Ang kaibayo ng `sang bagay
ay totoong batas ng buhay.
Kung gayo’y `di dapat mahapis;
Siphayo’y dapat maialis;
Bawa’t ugnayan ay may wakas –
may tagsibol, may taglagas.
Papaghilumin na ang sugat;
Kirot ay sa’n ba nag-uugat?
Bakit nga ba may pagkalumbay
tuwing may pusong
nawawalay?
Pa’no’y mali iyaring sandigan
ng mithi nating
kaligayanhan;
Tunay ngang sa mundo ang lahat –
panandalian at ‘di ganap.
Ngunit dapat tayong magalak
sa natatakdang magaganap;
Doon sa ‘ting patutunguhan,
tuwa ay magpakailanman.
Philip briana
June 2, 1991
PARADOX IN PAIN
My heart beats as the gallops of a stallion;
I gasp for breath in much exhaustion . . .
and am confined in deafening solitude;
a painful phase of fate’s vicissitude.
I writhe in pain wrought by loneliness;
A jaded soul I am, clothed in sadness . . .
with strength suctioned by abandonment . . .
left in oblivion in eternal
moment.
But . . . pain ensues from a decision . . .
from a venture . . . a risk . . . a taken option;
With a deliberate move, pain may come be;
Thus, I am hurting . . . because I am free.
Philip Briana
March 11, 2010
6:00 pm
Subscribe to:
Posts (Atom)