NCBA

NCBA FORUM

SINO KA . . . ?

Ikaw ba’y kapayapaang

                hatid sa ‘ming kalooban

                tuwing matamang magigisnan,

                mabini mong kalikasan?

Pagkadalisay ng diwa

                ng ‘sang paslit, Ikaw nga ba?

Kung tigib kami sa sala,

                hindi ka naming madama.

Kawangis mo’y bahaghari –

                sa ganda’y kapuri-puri . . .

                kung may unos, minimithi

                ‘pagkat badya ay mabuti.

Ikaw rin ba’y ang larawan

                ng kahirapan . . . katandaan?

Dito ba’y masisilayan,

                dakila mong kalikasan?

Ikaw’y aming kikilanlin

                ‘pagkat ito ang mithiin;

Idulot nawa sa amin,

                Iyong pang-unawa’t paningin.

philip briana

April 18, 1992

PAVOR NOCTURNUS

They do dome . . . those vivid dreams;

They flow with my subliminal streams

to tickle the fancy of my feebleness

or perhaps to shatter

my sadness,

as they haunt me in my slumber.

Pegasus flying over the Eiffel,

war chasms in a Hellenic realm,

Cyclops chasing the Big Apple;

I believe my dreams,

and everybody else’s,

distort one’s sense of time and space.

Nocturnal visions seem real;

Or are they?

But whether or not they are,

They shatter!

No matter, though, how they shatter,

often when reality is harder to bear

dreams so come to be my shelter.

philip briana

February 1988

PUNO NG BUHAY

Saan nga ba nanggagaling

        tagapagdulot ng lilim?

Hindi nga ba’t sa munting butyl

        na kailangan pang makitil?

Ano’t tigib ito ng buhay . . .

        pamatid-gutom sa `mi’y alay?

Layon nito ang mabaon . . .

. . .  at nagdulot sa `min ng buhay.

Ngayo’y talos ko nang totoo,

        aral na dulot ng puno;

Tunay ngang daan sa luwalhati

        ang pagtatawa sa sarili.

Nawa, ako’y iyong atasang

        maghandog buhay tin sa tanan;

Sa pasakit man mapadako

        aking Hesus, narito ako.

philip briana

April 8, 1993

PAALALA . . . Kay Ate Gi

Kaakibat ng kamustahan,

        `di maiwasang pamamaalam;

Ang kaibayo ng `sang bagay

        ay totoong batas ng buhay.

Kung gayo’y `di dapat mahapis;

Siphayo’y dapat maialis;

Bawa’t ugnayan ay may wakas –

        may tagsibol, may taglagas.

Papaghilumin na ang sugat;

Kirot ay sa’n ba nag-uugat?

Bakit nga ba may pagkalumbay

        tuwing may pusong nawawalay?

Pa’no’y mali iyaring sandigan

        ng mithi nating kaligayanhan;

Tunay ngang sa mundo ang lahat –

        panandalian at ‘di ganap.

Ngunit dapat tayong magalak

        sa natatakdang magaganap;

Doon sa ‘ting patutunguhan,

        tuwa ay magpakailanman.

Philip briana

June 2, 1991

PARADOX IN PAIN

My heart beats as the gallops of a stallion;

I gasp for breath in much exhaustion . . .

and am confined in deafening solitude;

a painful phase of fate’s vicissitude.

I writhe in pain wrought by loneliness;

A jaded soul I am, clothed in sadness . . .

with strength suctioned by abandonment . . .

left in oblivion in eternal moment.

But . . . pain ensues from a decision . . .

from a venture . . . a risk . . . a taken option;

With a deliberate move, pain may come be;

Thus, I am hurting . . . because I am free.

Philip Briana

March 11, 2010

6:00 pm