KAKAIBANG PAGLALAKBAY

Heto na naman ako ay may hawak na pluma,

        handa muling pairalin . . . pagiging makata;

Mula sa isipan ay pilit pinipiga

        yaong magaganda, nguni’t payak na ideya.

Pagtudla sa isipa’y kakaibang karanasan,

        paglalakbay tila sa kung saan . . . o sa kung kalian,

        kawangki pa’y panaginip, subali’t may kaibahan –

Ito’y kinukusa nanag may buong kamalayan.

Ngayong ako’y nagmumuni’t handa nang maglakbay,

        landas ko’y mga diwang sa pag-agos, walang humpay;

Ang karo ko’y ang isipang sa paglalaro’y `di mahimlay,

        at pluma’t papel naman, sa labay ay silbing gabay.

Sa lakbay ko’y maaring kahit ano’y magawa,

        uwak ay gawing puti, araw nama’y pula,

        pumaroo’t pumarito, gumawa ng himala,

        ituwid ang baluktot at ihayag ang tama.

Ito ba’y isang pagtakas? . . . Paglimot o pag-iwas?

        . . . sa salimuot ng buhay ay isang panlunas?

Kung pakawawariin, ditto ay mababakas

        ang katotohanang halos hindi na mabagtas!

philip briana

October 1987